برگی از تاریخ ایران
دوشنبه, ۶ بهمن ۱۳۹۳، ۰۷:۴۵ ب.ظ
با مرگ مأمون در سال
218/833م برادرش المعتصم بالله با اینکه از عبدالله بن طاهر دلخوشی نداشت ولی او را
بر مقامش ابقا کرد. عبدالله بن طاهر در سال 230/ 842م پس از 17 سال زمامداری و فرمانروایی
درگذشت . وی خراسان و سیستان و تمام سرزمینی را که در قدرت و فرمان داشت به نیکی اداره
کرده و آرامشی بر آن استوار کرد. وی به بیماری خناق/ دیفتری در مدت 3 روز درد در حلق
و گلو درگذشت و با مرگش فرمانروایی خراسان و گرگان و ری را به جانشین خویش وانهاد. عبدالله با سیاستی جنگیی که داشت توانست
شورشهایی که در سرزمینهای زیر دستش درگرفته بود را سرکوب نماید. وی سرزمینهای
خاوری خلافت را آرام کرده و المعتصم بالله را که بسیار بدبین بود به خود امیدوار و
خوشبین ساخت. عبدالله هم پس از 17 سال امارت و فرمانروایی در خراسان و ری و گرگان
و خوارزم و کرمان و سیستان و ... در 48 سالگی درگذشت . در این زمان مالیات
دریافتی از خراسان به 48 میلیون درهم رسیده بود. عبدالله بن طاهر بیش از دیگر کسان
خاندانش به رسوم نیک احترامی می نهاد و به همه کارداران خویش نوشت تا با برزگران
مدارا کنند تا کشاورزی رونق یابد و آباد گردد.
- ۹۳/۱۱/۰۶