دو رباعی از خودم

برخیز و بیا دلا که هویی بزنیم

وقت است کنون که دل به کویی بزنیم

یک عمر همه به سختی و رنج گذشت

از خون دل ناب ، سبویی بزنیم

تا چند خبر ز این و آن می گیری

یک روز در این میان نشان می گیری

فردا که من و تویی نباشد به میان

یادی ز که می کنی که جان می گیری

(6 بهمن 1393)