روزه ی اجباری

ضمن عرض سلام و خسته نباشید ، نماز و روزه های شما عزیزان مقبول درگاه حق .

راستش من چند وقتیه که نتونستم چیزی بنویسم . بدم نمیاد بنویسم . ولی گاهی اوقات روزها وقت کم میارم و آرزو می کنم ای کاش شبانه روز 48 ساعت بود تا به همه کارامون می رسیدیم . ولی خوب این آرزوی محاله چون از دیربار همین 24 ساعت بوده است .

دورتر ها ، مردم یه ذره حیا داشتند و روزه خواری در ملاء عام نبود و البته خیلی هم از ترس برخورد و مجازات این کار رو نمی کردند ولی چند سالی میشه که این حیا رو از بین بردن و مردمی که روزه نمی گیرن در ملاء عام روزه خواری می کنند و حالا بماند که تقریبا بیش از نیمی از آدمهایی که روزانه در مسیر چشمان ما قرار می گیرند ، اهل روزه خواری هستند و ناگفته نماند که نیمی از این روزه گیرها هم از کسانی هستند که در روزهای دیگر سال دور و بر دین و نماز و ... نمی آیند و فکر می کنند که با گرفتن این یک ماه نماز و روزه ، دینشون کامل شده .

طرف داره روزه خوری میکنه میگم که چه مرگته که روزه نمی گیری میگه خیلی فشار بهم می یاد از گشنگی و تحملم کمه . از نخوردن آب هلاک میشم . بهش می گم خوب مگه بقیه که روزه می گیرند ، دچار این سختی نمی شن ؟ 

تو هم مثل بقیه چه فرقی داری ؟ می خنده می گه بابا ول کن هر کسی رو توی گور خودش می گذارند ، بذار خوش باشیم ، دلم نمی خواد روزه بگیرم . اصلا به توچه؟؟