دلگیرم از زمانه ی پر رنگ و پر ریا

وقتی همه چیز رنگ دروغ می گیرد ، آدم نمی داند به کجا پناه ببرد ، به راستی خدا کجاست تا به او پناه ببریم . اینجا حتی خدا هم دروغین به نگاه می آید . شاید خدایی وجود ندارد . یا شاید وجود دارد و با ما کاری ندارد . یا شاید هم بنده های خوبش که ما باشیم رو با این آزمایشهای سخت می آزماید . خدایی اگه اینجوری باشه که باید به خدا دست مریزاد گفت که بابا ما که هنوز به اون دنیا نرفتیم که بدونیم اون ور چه خبرایی هست؟ این حدیثهایی هم که از این امام و اون پیامبر روایت می کنند ، نمی دونم تا چه اندازه قابل باور است؟ خدایی دچار سرگشتگی ایمان شدم . خیلی ها رو می بینم که یه روزی به خدا ایمان داشتند و امروز ازشون می شنوم که می گن خدا کیه ؟ دروغه . خدایی وجود ندارد ولی وقتی قرآن رو می خوانم می بینم که خدا 1400 سال پیش در قرآن اینها رو پیش بینی کرده بود که چه گروهی از آدمها منکر خدا می شوند و چه کسانی خدا رو قبول می کنند . خدایی یکی به داد دل ما برسه و بتونه بدون دروغ و دغل مارو از راستی و راستگویی سیراب کنه . بی هیچ شیله و پیله و بدون هیچ منفعت دنیوی .