ماییم و نوای بی نوایی .... بسم الله اگر حریف مایی

در این زمانه ی بی در و پیکری که هر کسی به فکر خودشه و کسی به فکر این مردم بیچاره نیست . روزنامه ها تنها جار و جنجال درباره ی حقوق مردم راه می اندازند. ولی مردم ما خیلی هوشیارتر از سالهای پیش هستند . در سالهای پس از 1357 با شستشوهای مغزی می شد که خیلیها را با خودشان همراه کنند . با زور می شد که زنها را محدود کرد ولی امروز به مرور همه ی این بندها پاره شده و باز مردم دچار سرخوردگی روحی شده اند و احساس می کنند که انقلاب هم دیگه نمی تونه به خواسته های اونها رسیدگی کنه . در حالی که خمینی در بهشت زهرا نشسته و بی حساب کتاب بذل و بخشش می کرد و وعده های سرخرمن به مردم بدبختی می داد که با دلخوشی دورش جمع شده بودند ، امروزه مردم به این نتیجه رسیده اند که همه ی اون حرفا غیر عملی شده و غیر عملی بود. خیلی از حرفهای خمینی واقعی نبود و البته خیلیها هم واقعی بود و به واقعیت پیوست که در این مجال نمی گنجد که سخن بگوییم . ولی روی سختم امروز با کسانی است که آن روز از آن نمد برای خویش کلاهی بافتند و به پست و مقامی رسیدند و تا امروز هم مقامات خویش را رها نمی کنند . اون روز روز بخش کردن قدرت میان طبقه ی تازه قدرتمندان بود و هر کس به چیزی که می خواست رسید . ولی امروز مردم دیگه نمی تونند به راحتی به گفته ی دولتمردان اعتماد کنند . امروز فاصله ی مردم عادی و دولتمردان آنقدر دور شده که حتی بسیار دورتر از راهی بود که میان مردم عادی و سران رژیم شاهنشاهی بود . امروز مردم مأیوستر از گذشته هستند. مردم دیگر لبخندی بر لب ندارند ، دلخوشیی ندارند . شادیی ندارند . امیدی به آینده ندارند . هر روز سیاه تر از دیروز . دلنگرانی ها بیشتر از گذشته و البته دغدغه ها بیشتر .

من قصد ندارم که در عرصه ی سیاست وارد شوم که سخت عرصه یی است بس هولناک و مرا توان آن نیست که در این دریا شناگر باشم که بی گمان کوسه های این دریا مرا تکه تکه خواهند کرد. من مرد میدان سیاست نیست که سیاست را نه پدری است و نه مادری . اصلا حلالزاده نیست . از زیر بته درآمده و البته کسانی که در آن بساط پهن کرده اند هم نمی توانند از این حرام دور باشند ، آیا به راستی می توانند بگویند که ما از این میزی که اشغال کرده ایم ، درهای بهشت را به روی خودمان باز کرده ایم یا جهنم را .