پارک یا شیشه کش خانه؟؟

نزدیک محل ما یک پارک هست که از بد حادثه مارو گرفتار این معضل کرده . این پارک محل تجمع یک گله آدم معتاد و مفنگی شده . البته ناگفته هم نماند که نزدیکترین کلانتری تا این پارک تنها و تنها 300 -400 متر فاصله داره که کمتر هست و بیشتر نیست . ولی دم غروب که میشه این جمعیت به آخرین حدش می رسه . دو سالی می شد که پلیس یک اکیپ مبارزه با مواد مخدر رو در این محل مستقر کرده بود که به محضی که بساطشون رو جمع کردن به دو روز نکشید که روز از نو و روزی از نو . الان تا جایی پیش رفته که به هیچ عنوان نمیشه از وسط این پارک رد شد . خدایی خیلی وحشتناک شده و البته ترسناک . ترس از این که این معتادها به سر آدم بریزن و با تهدید یک سرنگ آلوده به ویروس و کثافت و یا چاقو آدم رو تلکه کنند . خدایی کسی هم نیست که به داد ما برسه . نمی دونیم به کدوم نهاد مراجعه کنیم . خیلی باحاله که شهرداری می گه جای نگهداری این انگلها رو ندارد . کلانتری هم میگه به ما ابلاغیه ندادن در ضمن محل نگاهداری اینها رو هم نداریم ‍!! کجا نگهداریم این آشغالها رو . خلاصه یک عده بچه ی ریز و درشت هم هستن که از زور نداشتن تفریحات دیگر ناچاری به این پارک می روند و البته با این صحنه ی نابهنجار رو برو هستند . آخرش هم همین بچه ها شاید خدایی نکرده ، روزی جای همین انگلها توی همین پارک بنشینند . چند روز پیش دم غروب داشتم بر می گشتم خونه که دیدم یک موتور سوار سر پیچ پارک سر کوچه مون داره مواد رو به این انگلها پخش می کنه و گله گله معتادها دورش حلقه زدن و التماس می کنند که مواد بگیرند . الحمدالله هروقت هم این انگلها توی این محله پلاس هستند سر و کله ی پلیس پیدا نمی شه و هر وقت پلیس به اونجا میاد این انگلهای انگل پرور اونجا آفتابی نمی شن و تنها مردم سالمی که در این محل موندن شاهد این کثافتها و کثافتکاریهایشان هستند .