سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی ...

راستش رو بخواید خیلی وقته دلم تنگ شده از این همه گرفتاری که پس از جنگ گریبانگیر ما شده است . اونهایی که قدیمی تر هستند ، اون روزای سخت رو هیچگاه فراموش نمی کنند ولی مردم یک دلخوشیی هم داشتند که امروز ندارند . اون روزها مردم زندگی سخت و کوپنی داشتند ، همه چیز صفی بود و البته تا امروز هم صفی مونده ، ولی مردم دل خوشی بیشتری داشتند . البته ما اون روزها صف برای ملزومات بود ، ولی امروز صف ها نوعش عوض شده ، اون وقتها صف نون و ارزاق عمومی بود و امروز صف خرید طلا و دلار و ماشین و ...

ما در این 35-36 سال عمری که از خدا گرفتیم ، خیلی چیزها رو دیدیم . یک وقتی بابای خدابیامرزم ، چند تومانی به ما می داد که بریم نون بگیریم ، توی صف 20-30 نفری بود و برای گرفتن ارزاق کوپنی هم که خدا برکت بده ، 200-300 نفر . که البته هم گاهی به کتک کاری می رسید . ولی ما در این سالهای اخیر ، دیدیم که ملت بیکار از سر خوشی و پول دوستی توی صف طویل خرید سکه ی طلا جلوی بانک ملی صف کشیده اند که با پولشون طلا بخرن و با فروش گرانتر اون ، یک کاسبی کرده باشند ، الحمدالله ایران و بازار سیاه با هم عجین شده ست . اون وقتها حتی برای خرید آدامس و پفک هم باید صف می گرفتیم ، الحمدالله سخت بود ، ولی باز مردم دلشون خوش بود که مثلا یک پفک رو نهایت 5-10 تومان می خرند ، نه امروز که یک پفک با همون حجم رو باید 1000 تومان بخرند و در ابعاد بزرگتر تا 3000 تومان . اون روزها نوشابه شیشه یی بطریی 5 تومان بود ، نه بطریی 1000 تومان و نوشابه ی خانواده هم هنوز متولد نشده بود .

اون روزها ، به نسبت امروز اینقدر ارزونی بود که خدایی حال می کردیم ، یه روز یه 50 تومانی پیدا کردم ، تا نیم روز با یکی از بچه های فامیل داشتیم بیسکوییت مادر و پشمک و آلوچه و نخودچی و . .. می خوردیم ، الان 50 تومانی رو حتی به عنوان پول خرد هم قبول ندارن . یک وقتی پدرم خونه اش رو که 81 مترمربع بود به 36000 تومان خرید و الان با این پول می تونی چند تا قلم و خودکار و یکی دو تا دفتر بخری و در نهایت شاید بتونی با این پول یک جلد کتاب ناقابل و کم ورق بخری . خلاصه به صدقه سر این نظام اسلامی و اقتدار اقتصادی تا قهقرای نیستی سقوط کردیم و یه عده هم با پول بیت المال و کلی زد و بند و شامورتی بازی بارشون رو بستن و به جایی رسیدن که نگو .

گهگاهی وقتی به همه ی جوانب موجود یک زندگی که فکر می کنم ، می بینم هیچ نقطه ی مثبتی دیده نمی شود . در بهترین حالت خوشبینانه تنها باید بگیم خداروشکر که از این بدتر نیست . روزهای اول انقلاب هر دلار تنها و تنها 70 ریال بود و الان نزدیک به 34000-35000 ریال . که خدایی نمی دونم چند برابر دلارهای اون روز شده است .