به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر (بنام خداوند بخشنده ی مهربان)
ای کسانی که رستگار شده اید! چیزی را بر خدا و وخشورش مقدم نشمرید (و پیشی مگیرید) ، و پارسایی خدایی پیشه کنید که خداوند شنونده ی داناست! (1) ای کسانی که رستگار شده اید! آواز خود را فراتر از آواز پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که برخی از شما در برابر برخی بلند آواز می کنند، مبادا کارهای شما نابود گردد در گاهی که نمی دانید! (2) آنها که آواز خود را نزد وخشور خدا کوتاه می کنند همان کسانی هستند که خداوند دلهایشان را برای خداترسی ناب نموده، و برای آنان آمرزش و پاداش بزرگی است ! (3) (ولی) کسانی که تو را از پشت هنجره ها بلند آواز می زنند، بیشترشان نمیدانند! (4) اگر آنها بردباری می کردند تا خود به سراغشان آیی، برای آنان بهتر بود؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است ! (5) ای کسانی که رستگار شده اید! اگر کس بدکاری آگاهیی برای شما بیاورد، درباره آن بررسی کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید و از کرده خود پشیمان شوید! (6) و بدانید وخشور خدا در میان شماست؛ هرگاه در بسیاری از کارها از شما فرمانبرداری کند، به دشواری خواهید افتاد؛ ولی خداوند باور رادوست داشتنی شما نهاده و آن را در دلهایتان زینت بخشیده، و (وارون آن) بی دینی و بدکاری و گناه را منفورتان نهاده است ؛ کسانی که دارای این فروزه هایند راهنمایی یافتگانند! (7) (و این برای شما بنام ) بخشش و فَردَهِشی از سوی خداست؛ و خداوند دانا و فرزانه است .! (8) و هرگاه دو گروه از باورداران با هم به درگیری و جنگ پردازند، آنها را آشتی دهید؛ و اگر یکی از آن دو بر دیگری مرزگذری کند، با گروه مرزگذر پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد؛ و هرگاه بازگشت (و زمینه آشتی فراهم شد) ، در میان آن دو به دادگری آشتیاستوار سازید؛ و دادگری پیشه کنید که خداوند دادگری پیشگان را دوست می دارد. (9) باورداران برادر یکدیگرند؛ پس دو برادر خود را آشتی و آشتی دهید و پارسایی خدایی پیشه کنید، باشد که فراگیر آمرزش او شوید! (10) ای کسانی که رستگار شده اید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را ریشخند کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند؛ و نه زنانی زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند؛ و یکدیگر را آیندگاه ِطعن و آکجویی ننهیدو با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی پس از باور نام کفرآمیز بگذارید؛ و آنها که پتَت نکنند، ستمکار و ستمگرند! (11) ای کسانی که رستگار شده اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که برخی از گمانها گناه است ؛ و هرگز (در کار دیگران) تجسس نکنید؛ و هیچ یک از شما دیگری را ناپدیدی نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟!(به باور) همه شما از این فرمان بیزاری دارید؛ پارسایی خدایی پیشه کنید که خداوند پتَت پذیر و مهربان است ! (12) ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و هَمنیاک ها نهادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک فَردات* نیست،) گرامی ترین شما نزد خداوند با پارساییترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است ! (13) تازیان بیابانگردگفتند: « گرویده ایم » بگو: « شما باور نیاورده اید، ولی بگویید اسلام آورده ایم، ولی هنوز باور درون دل شما نشده است !و اگر از خدا و وخشورش فرمانبرداری کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمی کند، خداوند، آمرزنده مهربان است .» (14) باورداران راستین تنها کسانی هستند که به خدا و وخشورش باور نموده اند، سپس هرگز شک و دودلیی به خود راه ندادهو با دارایی و جانهای خود در راه خدا اَرتیک* کرده اند؛ آنها راستگویانند. (15) بگو: « آیا خدا را از باور خود آگاه می سازید؟! او همه آنچه را در آسمانها و زمین است می داند؛ و خداوند از همه چیز آگاه است !» (16) آنها بر تو سُپاسه می نهند که اسلام آورده اند؛ بگو: « اسلام آوردن خود را بر من سُپاسه نگذارید، بلکه خداوند بر شما سُپاسه می نهد که شما رابه سوی باور راهنمایی کرده است ، اگر (در باورنمایی) راستگو هستید! (17) خداوند ناپدیدی آسمانها و زمین را می داند و برای آنچه انجام می دهید بیناست!» (18)